ایرانی ها هنگام افطار چه رسم‌هایی دارند؟
غروب‌های ماه رمضان همیشه همراه با لحظات خوش است چون روزه‌داران بعد از چند ساعت روزه‌داری سر سفره افطار می‌نشینند و روزه خود را باز می‌کنند.
در دین اسلام سفارش زیادی برای افطاری دادن به روزه‌داران شده و ایرانی‌ها، که به مهمان‌نوازی شهرت دارند، در این ماه نیز هنگام افطار در خانه‌های خود برای مهمان‌هایشان سفره‌های افطاری پهن می‌کنند و یا اینکه با نذورات مختلف سعی می‌کنند به افراد بی‌بضاعت جامعه نیز کمک کنند تا در زمان افطار بیشتر افراد جامعه از نعمت‌های الهی بهره‌مند شوند.
علاوه‌بر افطاری دادن و پخش کردن نذورات، در بعضی از شهرها موقع افطار مراسم متنوعی برگزار می‌شود که در ادامه به بعضی از آن‌ها اشاره خواهیم کرد.
یکی از رسم‌های جالب که در تهران قدیم رایج بود اعلام زمان افطار با استفاده از شلیک توپ بود. شاید شما هم یاد لحظه سال تحویل و صدای شلیک توپ افتادید، بله! دقیقاً در سال‌های دور که خبری از تکنولوژی نبود روزه‌داران با صدای شلیک کردن توپ‌های جنگی که در هر گوشه قرار داشتند متوجه زمان افطار می‌شدند.
یکی از رسوم پسندیده در سیستان آرَک و بَرَک نام دارد. این واژه که به معنی آوردن و بردن است یکی از رسم‌های قدیمی سیستان و روستاهای نزدیک آن است. اگر از هر خانه‌ای هنگام افطار دود اجاق بلند می‌شد اهالی آن خانه باید برای خانه‌هایی که دود به آن‌ها می‌رسید از غذایی که پخته بودند می‌بردند.
با این رسم بیشتر افراد هنگام افطار مهمان یکدیگر بودند و فقرا نیز بی‌بهره نمی‌ماندند. این رسم هنوز هم در این منطقه رواج دارد و مردم در ماه رمضان برای همسایه‌های خود شیر‌برنج، نان برک و یا شله‌زرد می‌فرستند.
ترکمن‌ها نیز رسم بسیار جالبی دارند به این صورت که در افطار روز پانزدهم ماه رمضان بعد از شکرگزاری به مناسبت به نیمه رسیدن ماه اهالی محل به رهبری امام جماعت مسجد به خانه‌ها می‌روند و نوجوانان در این مهمانی‌ها شعر و سرود می‌خوانند. صاحب‌خانه هم به نوجوانان شیرینی و پول هدیه می‌دهد.
این مراسم زیبا «یا رمضان» نام دارد و هدف آن تشویق روزه‌داران برای ادامه روزه‌داری در پانزده روز باقی‌مانده ماه رمضان است.
